Dit artikel werd gepubliceerd onder de titel ‘Hoog tijd voor respectvolle omgang’, in het Friesch Dagblad op 9 december 2002.
In onze samenleving worden we met steeds meer geweld geconfronteerd. In een recente enquete onder jongeren scoorde de behoefte aan veiligheid op straat heel hoog. Want na Meindert Tjoelker zijn al zovelen meer door zinloos geweld omgekomen. Sommige mensen lijken absoluut niet meer tegen enige correctie te kunnen. Jongens in Venlo, die een oude dame molesteren en gecorrigeerd worden slaan er op los. Nachtclubgangers die amok maken of handtastelijk zijn en verwijderd worden, halen een pistool en schieten de portier dood. Je wilt niet horen dat er wat aan jou mankeert, dat er reden is om je gedrag te veranderen. Je neemt het niet en je slaat er op. De ANWB heeft officiëel verklaard gewelddadige klanten niet meer te helpen en als lid te schrappen; we hebben gehoord van leerkrachten die door ouders mishandeld worden en we weten van mensen die achter de kassa bedreigd worden. Er zijn dokters die geen nachtdiensten meer willen draaien op de EHBO omdat ze mishandeld worden en ook in het openbaar vervoer is geweld alom tegenwoordig. Naast geweld is nog een tweede woord bepalend geworden voor onze maatschappij. Dat is het woord emotie. Meer en meer uiten we onze emotie. We hebben het op grote schaal gezien in de politiek: Rond de moord op Pim Fortuyn, de verkiezingen daarna en de val van het kabinet. In de LPF leek er niemand te vinden die de ander uitnemender achtte dan zichzelf, integendeel, ieder diende slechts een eigen belang. Of ze nu Wijnschenk, de Jong, Van Ast of Heinsbroek heetten, ieder had een eigen agenda. Lees verder “Het geweld van de orthodoxie”